„Spowiedź w drewnie” i „Spowiedź w TV”, to spektakle zaprezentowane w piątek, 19 marca br. w ramach 114. Studni Kulturalnej JDK przez Amatorską Scenę Dorosłych działającą przy Krośnieńskiej Fundacji Rozwoju.

„Spowiedź w drewnie” to dzieło Jana Wilkowskiego, nawiązujące do postaci rzeźbiarza ludowego Jędrzeja Wowry, który zasłynął rzeźbieniem figur świętych czy Chrystusa Frasobliwego. Sztukę rozpoczyna dialog Jana Świątkarza i figury Frasobliwego. Później, gdy stary rzeźbiarz umiera, rozpoczyna się spowiedź. W jej trakcie wyjmuje ze skrzyni kolorowe figury świątków i ustawia je na stole.

Święci dołączają do spowiedzi, wytykając rzeźbiarzowi różne grzechy, jednak najwięcej pretensji mają o swój wygląd. Chrystus broni Jasia przed atakami figur świętych. Jednak ci wzmacniają atak, wypominając artyście, że z klocka drewna, z którego miała powstać figura św. Magdaleny, wyrzeźbił „gołą babę” – Kukaśkę. Rzeźbiarz tłumaczy, że ten jeden raz chciał zrealizować swoje największe marzenie artystyczne: w statycznej rzeźbie ukazać ruch. Jednak cel ten ostatecznie nie został osiągnięty. Chrystus nie widzi w tym żadnej winy, jednak figury naigrywają się z Jana, że Kukaśka się „nie gibo”. Zrozpaczony rzeźbiarz umiera. Po jego śmierci, święci wznoszą łacińskie modły. A Chrystus Frasobliwy wzdycha nad losem artysty, pozostając już na zawsze zasmuconym.

Spektakl „Spowiedź w TV”, to odpowiedź Jacka Buczyńskiego, krośnianina, aktora scen krakowskich, założyciela i szefa Krośnieńskiej Fundacji Rozwoju, na dzieło Wilkowskiego. Ukazuje scenę studia telewizyjnego, gdzie ma miejsce nagranie programu kulturalnego, poświęconego sztuce ludowej. Wśród zaproszonych osób znaleźli się: przedstawicielka Ministerstwa Kultury, znany reżyser, producent oscypków i artysta ludowy. Dziennikarka sprawiała wrażenie roztrzepanej, myliła imiona osób zaproszonych do studia, nie pamiętając zupełnie imienia i nazwiska twórcy ludowego. Ostatecznie ten ostatni nie został dopuszczony do głosu przez pozostałych gości. Obydwie sztuki spina wspólna klamra, stanowiąca zadumę nad losem artysty, jego męką twórczą, mówiąca  o nieadekwatności rezultatów wobec zamierzeń, o pozycji artysty w społeczeństwie, o krzywdzących krytykach i prymitywnych zleceniodawcach.

Reżyseria: Jacek Buczyński

Wystąpili: Anna Romańczak, Katarzyna Truty, Jacek Buczyński, Marek Burdzy, Przemysław Polański.

Rzeźby: Włodymir Romaniw

Autor piosenki: Kazimierz Grześkowiak.

(pch)

Konkurs w formule online odbył się 9 marca 2021 r. w Młodzieżowym Domu Kultury pod Akacją w Lublinie. Tematem przewodnim tegorocznego konkursu była poezja Józefa Czechowicza i Julii Hartwig. Trzeba dodać, że „artystyczna młodzież” z JDK uczestniczyła także w poprzednich edycjach konkursu, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Tym razem do finału zakwalifikowali się recytatorzy: Jonatan Maciejowski i Zuzanna Bernacka oraz śpiewająca poezję Weronika Dębska.

Uczestników oceniała komisja w składzie: Barbara Michałowska-Rozhin (aktorka, logopeda, mistrz kultury żywego słowa), Przemysław Gąsiorowicz (aktor Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie), Łukasz Jemioła (muzyk, wokalista, gitarzysta, autor tekstów) oraz Edyta Madej (sekretarz, MDK „Pod Akacją” w Lublinie).

Wyróżnienia za interpretację poezji Józefa Czechowicza jury przyznało Jonatanowi Maciejowskiemu za wiersz „Dawniej” i Zuzannie Bernackiej za wiersz „Miłość”. Recytatorów do konkursu przygotowała Helena Gołębiowska.

Weronika Dębska zdobyła „Człowieczą Nutę” czyli główną nagrodę w kategorii poezji śpiewanej za wykonanie „Kantyleny dla gór”, z teksem Julii Hartwig i muzyką Ewy Grzebień, która również przygotowała wokalistkę  do konkursu.

Koncert laureatów odbył się on line 19 marca 2021 r. Zarówno Jonatana, Zuzannę, jak i Weronikę mogliśmy usłyszeć i obejrzeć w tym koncercie.

 Laureatom gratulujemy.

(eg)

Zapraszamy do obejrzenia gali finałowej