Druga w tym sezonie wyprawa rowerowa, zorganizowana przez Klub Kulturalno-Turystyczny Jasielskiego Domu Kultury w sobotę, 6 czerwca br., prowadziła na północny skraj Beskidu Niskiego w pobliże Dukli.

Miłośnicy turystyki rowerowej z KK-T JDK byli już w tych okolicach w sierpniu ubiegłego roku. Wtedy ich celem było iwelskie, krwawe „Wzgórze Franków”, tym razem – „Wodospad przy młynie w Iwli”, najbardziej znany wodospad Beskidu Niskiego, uznany w 2002 r. za pomnik przyrody.

Deszczowy, pochmurny poranek nie zwiastował przyjaznej pogody, pomimo to grupka rowerzystów pod przewodnictwem Tadeusza Wójcika i Andrzeja Nitki wyruszyła w drogę. Około 86 km trasa (tam i z powrotem) prowadziła poprzez okolice Dębowca, Załęża, Osieka Jasielskiego, Nowego i Starego Żmigrodu, Łysej Góry i Głojsc. Po przejechaniu 10 km zaczęło się wypogadzać, dzięki czemu można było podziwiać coraz rozleglejsze widoki na lesiste wzgórza Beskidu Niskiego i rozciągające się przy trasie przejazdu różnobarwnie ukwiecone, wiosenne łąki.

Urokliwy wodospad ukryty w zaroślach odsłonił się przed turystami przy pełnym słońcu, w całej swej krasie. Rowerzyści zachwycali się efektowną, 4-metrową kaskadą utworzoną na rwącym potoku Iwelka, z odsłoniętymi elementami fliszu karpackiego. W tym czarownym miejscu można było doszukać się fundamentów młyna wodnego, którego budowę przerwał wybuch wojny w 1939 r.

Turyści zanurzyli swą wyobraźnię w scenerię wodospadu przywołując fragmenty filmu „Truskawkowe wino” z 2008 roku w reżyserii Dariusza Jabłońskiego, nakręconego na motywach książki Andrzeja Stasiuka Opowieści galicyjskie. To w tym miejscu kąpała się piękna Lubica (słowacka aktorka). Oprócz namiętnych scen przy wodospadzie ,w filmie pojawił się także wątek zatopionych w potoku żydowskich macew. Nasyciwszy się wrażeniami przy tzw. „Truskawkowej kaskady”, rowerzyści skierowali się do pobliskiej Chyrowej, gdzie znajduje się stacja narciarska i Gościniec Chrowa-Ski, po czym wyruszyli w drogę powrotną.

Atrakcją tej części wycieczki był przystanek w Dębowcu na wyborną kawę i pyszne lody w miejscowej kawiarence – lodziarni.

er

Druga w tym sezonie wycieczka autokarowa zorganizowana przez Klub Kulturalno-Turystyczny Jasielskiego Domu Kultury i PTTK Oddział w Jaśle, skierowana była w Pieniny Spiskie tzw. Hombarki, czyli północną część Polskiego Spisza, niewielki lecz wyjątkowy zakątek, leżący w dolinach dwóch rzek: Białki i Dunajca.

Wczesnym rankiem, w sobotę, 29 maja br., grupa 39 turystów pod kierownictwem przewodnika Tomasza Wrony wyruszyła na pieniński szlak. Jako, że padający niemal od świtu deszcz nie ustępował, turyści – z nadzieją na rychłą poprawę aury – rozpoczęli wycieczkę od zwiedzania pawilonu Muzeum Pienińskiego Parku Narodowego w Krościenku. Muzeum to pokazuje walory przyrodnicze, historyczne, krajobrazowe i kulturowe Pienin. Zwiedzający zapoznali się tu z różnymi pienińskimi gatunkami roślin i zwierząt, wyeksponowanymi w gablotach oraz pochylili nad szczegółową makietą Pienin, na której przewodnik wskazał trasę wycieczki.

Zwiedzanie pawilonu dobiegło końca, a deszcz wciąż padał. Pomimo to zapadła decyzja o kontynuowaniu wycieczki, zgodnie z przyjętym wcześniej planem. Na szlak grupa wyszła z miejscowości Łapsze Wyżne. Pierwszym punktem do zdobycia był niepozorny, bezleśny szczyt Grandeusa wyróżniający się z daleka potężnym masztem przekaźnika radiowo – telewizyjnego i telefonii komórkowej. Marsz nie trwał długo, ale podejście w deszczu po błotnistym zboczu było uciążliwe. Dalsza wędrówka prowadziła do Dursztyna – ciekawej wsi polskiego Spisza, z zachowaną w kilku miejscach charakterystyczną zabudową.

Realizując wyznaczony kierunek marszruty, piechurzy skierowali się na Żar – najwyższy szczyt Pienin Spiskich (883 m n.p.m.). W międzyczasie wypogodziło się, więc wędrówka przez rozległą zieloną dolinę pokrytą halami i otoczoną wzniesieniami, stała się przyjemnym wytchnieniem przed czekającym turystów wyzwaniem: pokonaniem ostrej stromizny prowadzącej na grzbiet Żaru. Ekstremalne podejście wymagało wspinaczki krok po kroku, po śliskim, błotnistym leśnym terenie, nierzadko na kolanach i na czworakach. Była to prawdziwa walka ze sobą samym i zdobywanym stokiem, ale warto było ponieść ten trud, gdyż przyjemność w postaci wspaniałej panoramy czekała już na początkowym odcinku ścieżki biegnącej grzbietem góry. Dalsza wędrówka była sielankowym spacerem. Z grzbietu podziwiano piękne widoki na wał Gorców i zarysy Tatr, a tuż przed najwyższym punktem góry, gdzie znajduje się taras widokowy, na turystów czekała jeszcze jedna ciekawostka: intrygująca dziura w skale, tzw. Dziura Mutiego, która według legendy jest miejscem gromadzenia skarbów przez Janosika.

Prawdziwym relaksem po eskapadzie na Żar, było dla wędrowców ognisko z tradycyjnym pieczeniem kiełbasek w pobliżu wieżyczki widokowej. Końcowy odcinek trasy prowadził przez Barwinkową Górę do Niedzicy, która powitała wędrowców uroczym widokiem na XIV-wieczny zamek zwany „ikoną polskiego Spiszu” oraz skąpaną w słońcu zaporę wodną z połyskującą taflą jeziora.

Wszyscy uczestnicy wycieczki wracali do domów zadowoleni, z głowami pełnymi planów na kolejne letnio-wakacyjne przygody.

er