Fascynujący, nie do końca jeszcze znany teren Magury Spiskiej jest celem wycieczki autokarowej, organizowanej przez Klub Kulturalno-Turystyczny Jasielskiego Domu Kultury wspólnie z Polskim Towarzystwem Turystyczno -Krajoznawczym, a zaplanowanej na sobotę, 24 lipca br. Liczba miejsc ograniczona.

Magura Spiska to ciągnący się przez 30 kilometrów grzbiet górski (od doliny Jaworowego Potoku na zachodzie po dolinę Popradu na wschodzie), oddzielający Pieniny od Tatr, będący główną częścią Pogórza Spiskiego. Magurskie szlaki polskiego Spisza ciągną się samotnie po otwartych granicach i są wciąż niezbyt popularne wśród turystów. Wędrując po ścieżkach Magury Spiskiej można podziwiać liczne zabytki architektury sakralnej, przykłady niezwykłej kultury ludowej, oszałamiające widoki na okoliczne grzbiety górskie, wsie no i – oczywiście – Tatry, które są na wyciągnięcie ręki.

Turyści z Jasła przejdą mniej wymagającą 21-kilometrową, 7-godzinną trasą. Prowadzi ona przez: Trybsz, Pawlikowski Wierch, Przełęcz nad Łapszanką, Hołowiec, Kunię i Kacwin.

Trybsz – wieś położona w polskiej części Spisza, na północno zachodnim Zamagurzu, pomiędzy Pieninami Spiskimi i Pogórzem Spiskim, niedaleko Czarnej Góry oraz Białki Tatrzańskiej. Uznana jest za ostoję spiskiego folkloru. Słynie z drewnianego kościółka św. Elżbiety Węgierskiej z cennymi temperowymi polichromiami. Malowidła są szczególnie wartościowe ponieważ przedstawiają panoramę Tatr uznaną za najstarszy, malowany obraz Tatr w Polsce.

Pawlikowski Wierch (1016 m n.p.m.) leży w paśmie Magury Spiskiej. Wznosi się nad Łapszanką i Rzepiskami. Jego nazwa pochodzi od leżącego w jego pobliżu przysiółka Pawliki. Jest to jedno z najwyżej położonych osiedli w Polsce. Z polan podszczytowych roztaczają się rozległe widoki na Tatry i Pieniny.

Przełęcz nad Łapszanką (940 m n.p.m.) jest szerokim, malowniczym siodłem w granicznym grzbiecie Magury Spiskiej, ponad doliną Łapszanki i wsią o tej samej nazwie. Na przełęczy stoi malownicza, góralska kapliczka loretańska z 1928 r. Spod kapliczki rozpościera się wspaniała panorama na zalesiony główny grzbiet Magury Spiskiej. Za nim widoczne są w całej okazałości Tatry Bielskie, a dalej Tatry Wysokie, polskie i słowackie; w kierunku zachodnim – Tatry Zachodnie.

Hołowiec (1035 m n.p.m.) to szczyt na Pogórzu Spiskim. Wznosi się nad słowacką miejscowością Osturnia i polską Łapszanką. Bezleśny wierzchołek należy do terytorium Polski, do wsi Łapszanka. Mieszkańcy tej wsi użytkują szczyt rolniczo, jako pola uprawne i łąki. Granica polsko słowacka nie przebiega grzbietem Hołowca, lecz niżej, jego południowo-wschodnimi stokami.

Kunia (756 m n.p.m.) jest niezbyt wysoką górą. Liczne polany porozrzucane pod szczytem, oferują szerokie widoki na Gorce, Pieniny oraz Pasmo Radziejowej w Beskidzie Sądeckim.

Kacwin (570 m n.p.m.) leży nad Potokiem Kacwińskim, mającym źródła na Słowacji. To miejscowość graniczna z czynnym przejściem Kacwin – Velka Frankowa. Jest jedną z najstarszych wsi na Spiszu. W dokumentach Kocwin wymieniany był już w 1320 r. Można tu zobaczyć jedyne w Polsce sypańce – miejsca przechowywania zboża, dawne spichlerze, 200-letni młyn, XV-wieczny zabytkowy kościół i stare kaplice. W centrum miejscowości znajdują się malownicze wodospady na potoku.

***

Koszt wycieczki: 100 zł; członkowie PTTK, młodzież do lat 16, posiadacze Karty Dużej Rodziny oraz Zasłużeni Honorowi Dawcy Krwi – 90 zł.

Dzieci i młodzież do lat 18 mogą uczestniczyć w wycieczce tylko pod opieką osoby dorosłej.

Zgłoszenia wraz z wpłatą przyjmuje Zarząd Oddziału PTTK w Jaśle, ul. Floriańska 15 (poniedziałek – piątek, w godz. 7.00 – 17.00).

Informacje w JDK: tel. 514 284 625.

Uwaga!!! obowiązuje ubiór turystyczny odpowiedni na zmienne warunki atmosferyczne oraz posiadanie maseczki ochronnej i własnego środka do dezynfekcji rąk.

Organizator zastrzega sobie prawo do zmiany trasy wycieczki oraz odwołania wyjazdu z przyczyn od niego niezależnych.

(er)

Celem kolejnej czwartej w tym sezonie turystycznym wyprawy rowerowej, zorganizowanej 3 lipca, były Binarowa i Szerzyny leżące we wschodniej części Pogórza Ciężkowickiego.

W sobotni, pochmurny poranek grupa rowerzystów – prowadzonych przez przewodników PTTK: Tadeusza Wójcika i Andrzeja Nitkę wyruszyła na szlak. 56-kilometrowa trasa prowadziła z Jasła, przez przysiółki Trzcinicy, Osobnicy, następnie Pustą Wolę, Harklową, Kunową, Grudną Kępską i przedmieście Biecza do Binarowej.

Pogoda nie była zbyt łaskawa. Ciężkie, ciemne chmury zwiastowały deszcz, a silny zachodni wiatr wiejący w twarz cyklistom utrudniał jazdę. To ich jednak nie zniechęciło. Gdy dotarli do binarowskiej dolinki, nad potokiem Silniczka ujrzeli malowniczy, drewniany kościółek z wieżą sięgającą koron rozrosłych drzew. Ta pochodząca z 1500 roku świątynia pw. św. Michała Archanioła jest chlubą wioski i należy do najcenniejszych zabytków architektury sakralnej nie tylko w Polsce, lecz również na świecie, o czym świadczy wpisanie jej na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Kościół zachwycił turystów walorami historycznymi, architektonicznymi i wielobarwnym wnętrzem. Przepiękne, bezcenne malowidła pokrywające strop i wszystkie ściany, doskonale komponują się z pełnymi przepychu barokowymi ołtarzami. To prawdziwa galeria sztuki zdobniczej, robiąca wręcz oszałamiające wrażenie, przenosząca każdego, kto przestąpi jej próg jakby w inną rzeczywistość, w świat duchowości i wiary pełen świętych, aniołów i światłości, ale nie pozbawiony mroku.

Po tym niezwykłym, uświęconym modlitwami dziesiątków pokoleń miejscu oprowadziła wycieczkę Małgorzata Nalepa. Przewodniczka przybliżyła słuchaczom dzieje świątyni, zwracając uwagę na przełomowe momenty historii oraz wskazując najcenniejsze i najbardziej charakterystyczne detale architektoniczne i eksponaty.

Klejnot binarowskiej architektury drewnianej, który zrobił tak wielkie wrażenie na grupie turystów z Jasła, zadziwiał od dawna wielkich artystów. Zachowały się szkice kościoła wykonane przez Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehhofera a Miron Białoszewski uwiecznił swój podziw nad świątynią utworem „Stara pieśń nad Binarową”.

Po zwiedzeniu kościoła, rowerzyści wyruszyli z powrotem do Jasła, rezygnując z kolejnego punktu wyprawy – Szerzyn – ze względu na deszcz, który się rozpadał. Atrakcją drogi powrotnej były słodkie rarytasy i wyborna kawa w jednej z bieckich restauracji.

(er)